Moskiewskie Centrum Badań Socjologicznych WCIOM opublikowało ostatni sondaż przed wyborami prezydenckimi (2 marca). Przy urnie stawi się 70 proc. obywateli uprawnionych do głosowania. Na namaszczonego przez prezydenta kandydata, Dmitrija Miedwiediewa odda głosy 73 proc. Wszystko idzie zgodnie z planem. Zero zaskoczenia. W kremlowskiej sztafecie – jeżeli nic się nie zawali wewnątrz rządzącej korporacji – nastąpi wkrótce płynne przekazanie pałeczki.

Wobec braku emocji na własnym politycznym podwórku Rosjanie emocjonują się zawziętą walką o prawo startu w wyborach prezydenckich w USA. Są tacy, którzy nawet kibicują Obamie czy Hillary. Dla jednych przewidywalny wynik wyborów Dmitrija Miedwiediewa, jak drwiąco moskiewska ulica nazywa wybory prezydenckie w Rosji, jest dowodem wyższości rosyjskiego systemu politycznego (w którym po wierzchu wszystko wygląda gładko, a prawdziwa walka toczy się pod dywanem) nad amerykańskim (w którym debata toczy się publicznie). Dla drugich wykorzystywanie przez rosyjskie władze demokratycznego instrumentu do legitymizowania władzy uzurpatorów jest powodem do wstydu i załamania rąk, a amerykańskie potyczki polityczne – wzorcem niedościgłym.

Tymczasem nudę na rosyjskiej scenie politycznej jak może stara się rozwiać Władimir Żyrinowski (według sondażu WCIOM znajdzie się 10,9 proc. chętnych, by na niego zagłosować). Nie tylko prezentuje publiczności mocno rozchełstane koszule i niedbałe krawaty, ale ostatnio wziął się do swojego ulubionego sportu – rękoczynów. Podczas rejestracji debaty telewizyjnej z udziałem Żyrinowskiego i przedstawiciela Andrieja Bogdanowa (1,2 proc. poparcia) w studiu doszło do bójki. Żyrinowski miotał pod adresem adwersarza ciężkie wyrazy, potem kazał swoim ochroniarzom złapać go za ręce, a sam zabrał się do przemawiania pięściami. Scena mordobicia została w procesie montażu usunięta i telewidzowie zobaczyli tylko te grzeczne fragmenty debaty, w których przeciwnicy toczyli wyłącznie pojedynki słowne. Smaczna scenka politycznego boksu trafiła jednak szybko do internetu i stała się przedwyborczym tematem numer jeden.

Powagę próbuje zachować przewodniczący partii komunistycznej Giennadij Ziuganow (14-15 proc. poparcia), ale czerwony patos brzmi w jego wykonaniu co najwyżej różowo albo wręcz blado.

Miedwiediew nie widział powodu, by brać udział w debatach telewizyjnych. Wystąpił z programowym przemówieniem w Krasnojarsku, w którym wypowiedział piękne i zaskakujące zdanie: „Wolność znaczy więcej niż brak wolności”. Ponadto udzielił obszernego wywiadu tygodnikowi „Itogi”, w którym szeroko opowiedział o swojej rodzinie, rodzinnym Petersburgu, studiach, zamiłowaniu do muzyki Deep Purple, eksperymentach chemicznych z kolegą. Zaznaczył ponadto, że Rosja musi pozostać republiką prezydencką, gdyż jako republika parlamentarna zginie. Jednym słowem, dużo słów.

Więcej niż sam mówiący kandydat powiedzieli o nim grafolodzy, którzy przebadali próbkę pisma Miedwiediewa z okresu szkolnego (list do nauczycielki, który Dima podpisał łacińskimi literami) i obecną. Doszli do wniosku, że z zakompleksionego młodzieńca i pozera wyrósł na mądrego, upartego, samodzielnie myślącego i działającego człowieka, który wyzwolił się od zewnętrznych wpływów. Ciekawe, czy teraz wyrośnie na samodzielnego prezydenta.