18 lipca. W dwóch poprzednich częściach mikrocyklu o niefrasobliwych przygodach Donalda Trumpa juniora przedstawiłam główne dramatis personae oraz podstawowe dane dotyczące mechanizmu organizacji spotkania członków sztabu Trumpa i rosyjskich lobbystów w czerwcu ubiegłego roku, w kluczowym punkcie kampanii wyborczej (http://labuszewska.blog.tygodnikpowszechny.pl/2017/07/15/trupy-w-rosyjskiej-szafie-trumpow/ i http://labuszewska.blog.tygodnikpowszechny.pl/2017/07/16/trupy-w-rosyjskiej-szafie-trumpow-czesc-2/). Teraz jeszcze garść szczegółów i szerszy kontekst.

Minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow pytany przez dziennikarzy o kontakty Juniora z Rosjanami odpowiedział: A cóż jest złego w tym, że ktoś spotyka się z prawniczką? Rzecz w tym, że organizujący spotkanie producent Rob Goldstone przedstawił panią Wiesielnicką jako prawnika związanego z rosyjskimi władzami, wręcz jako kogoś, kto reprezentuje władze. A to zmienia cały kontekst. Amerykanie mogli odnieść wrażenie, że pani adwokat to wysłannik Kremla i wiezie im z Moskwy wyrazy wsparcia w postaci „kompromatu” na Hillary Clinton.

To, co się wydarzyło podczas kampanii – nie tylko to feralne spotkanie, ale także ataki hackerskie (najprawdopodobniej rosyjskie) na wrażliwe cele w USA, wszystko to, co wypływa na powierzchnię i jest następnie drobiazgowo wałkowane przez prasę i polityków stanowi oś wewnętrznej rozgrywki w USA. Krytycy Trumpa wzięli informacje o poczynaniach Juniora na warsztat. Uważają, że skoro syn prezydenta (wówczas jeszcze kandydata) chciał od Rosji otrzymać materiały kompromitujące Clinton, to jest równoznaczne ze spiskowaniem z obcym mocarstwem w celu wysadzenia amerykańskiej demokracji. Sam prezydent broni syna, zapewniając, że nie miał nic złego na myśli. No, ale mleko się rozlało.

Można zadać pytanie, a po co Moskwie było organizować takie spotkanie, skoro zapowiedź przekazania materiałów od samego prokuratora generalnego za pośrednictwem prawnika związanego z władzą okazała się od razu, w pierwszych słowach rozmowy wydmuszką? Komentator „Forbesa”, profesor Paul Gregory: „Być może strona rosyjska […] chciała się poznać z ekipą Trumpa. Podrzucili obietnicę, że mają haka na Clinton, aby doprowadzić do spotkania. Ale myślę, że chodziło o coś więcej. To był spisek Kremla, mający na celu osłabienie USA jako państwa, osłabienie prezydenta, chaos i tak dalej. To był cel Putina i prawie udało mu się ten cel osiągnąć”.

Osłabienie prezydenta nie przekłada się jednak na osłabienie sankcji wobec Rosji. A właśnie ich zniesienie wydaje się teraz jednym z naczelnych celów Putina i jego ludzi. W tej sytuacji, gdy kwestia rosyjska stała się istotą walki na wewnętrznej scenie politycznej w Stanach, nawet najbardziej przychylnie nastawiony do Putina Trump nie zaryzykuje urzędu dla obrony rosyjskich interesów. Zawzięty krytyk Putina, rosyjski politolog Andriej Piontkowski pisze: „Trump okazał się [w tej sytuacji] nie aktywem Putina, a kamieniem na szyi Putina. A Putin – kamieniem na szyi Trumpa. Taki jest prawdziwy rezultat operacji „Trumpnasz”. […] W gazecie „Washington Post” ukazał się artykuł, w którym opisano przedsięwzięcia, które administracja Obamy zamierzała podjąć po tym, jak okazało się, że ingerencja Rosji w proces wyborczy w Stanach była poważna. Żadne z nich nie zostały zrealizowane – poza skonfiskowaniem rezydencji użytkowanych przez rosyjskich dyplomatów. Ta lista zamierzeń jest bardzo ciekawa – bo uderza w najczulsze punkty rosyjskiej elity, to m.in. zamrożenie wszystkich kont bankowych rosyjskiej kleptokracji, od Putina począwszy, a także cofnięcie wiz. […] Teraz widać, jak kolosalny błąd popełnił Kreml, stawiając na Trumpa. […] Demokraci czują, że Putin to najczulsze i najsłabsze miejsce Trumpa, i tu uderzają. Gdyby prezydentem została Clinton, nic by się nie zmieniło w stosunkach rosyjsko-amerykańskich. A teraz mosty między ekipą Putina i amerykańskim establishmentem zostały podpalone”.

Zobaczymy, jak to będzie wyglądało w dłuższej perspektywie. Na razie na amerykańskim podwórku nadal trwa wyciąganie na światło dzienne kolejnych faktów dotyczących kontaktów sztabowców Trumpa z Rosjanami. Dziś okazało się, że krąg osób spotykających się z Juniorem i Wiesielnicką był większy, niż początkowo podawano. W spotkaniu brał udział jeszcze jeden uczestnik: niejaki Ike Kaveladze, człowiek związany z firmą należącą do Arasa Agałarowa. Kółeczko się zamyka. Z ostatnich wieści może warto jeszcze dodać za Associated Press, że pani Wiesielnickiej od dawna przyglądały się z uwagą amerykańskie służby specjalne.

Ciąg dalszy zapewne z przyjemnością nastąpi.

15 lipca. Z mgławicy skrywającej przebieg wyborów prezydenckich w USA co rusz wyłaniają się rosyjskie uszy – a to rosyjscy hackerzy atakują wrażliwe cele, a to ambasador Rosji w USA spotyka się pasjami z członkami najbliższego otoczenia Trumpa, a to Wikileaks usłużnie w odpowiednim momencie dokonuje efektownej wrzuty. Ktoś mówi coś, ktoś kłamie, ktoś zaprzecza. Mgławica miast się rozwiewać, tylko gęstnieje. Ostatnio w serialu „Zagadki kampanii” na scenę wprowadzono nowych aktorów. I wiecie Państwo, będziecie się śmiać, nie uwierzycie może, ale to znowu byli Rosjanie.

Gazeta „The New York Times” napisała, że starszy syn prezydenta, Donald Trump jr. rok temu, w kluczowym momencie kampanii wyborczej, spotkał się z agentem Kremla, który obiecał materiały kompromitujące Hillary Clinton. Gdy okazało się, że gazeta ma kopie korespondencji w sprawie spotkania, Donald jr. sam opublikował maile. Zapewniał, że do niczego nie doszło, a tatce o niczym w ogóle nie powiedział. Ale po kolei.

Cofnijmy się do stycznia 2013 roku. Panowie Aras Agałarow, bogacz (51. miejsce na liście najbogatszych rosyjskich przedsiębiorców według Forbesa), developer budujący pałace dla rosyjskiej wierchuszki i wierchuszkę tę znający i jego syn Emin, biznesmen i popularny piosenkarz, naówczas mąż córki prezydenta Azerbejdżanu, na kolacji w Las Vegas poznają amerykańskiego bogacza Donalda Trumpa. W spotkaniu bierze udział również producent lansujący twórczość Emina, Brytyjczyk Rob Goldstone. Amerykański gospodarz jest zachwycony nowymi znajomymi, wysławia ich przedsiębiorczość. Konkurs Miss Universe, któremu Trump patronuje, ma się odbyć tego roku w Moskwie. Trump odwiedza rosyjską stolicę w listopadzie 2013 roku, podobno świetnie się bawi (http://labuszewska.blog.tygodnikpowszechny.pl/2017/01/18/w-obronie-czci-donalda-fredowicza/). W tym samym miesiącu Agałarow odbiera z rąk prezydenta Putina wysokie odznaczenie. Rob Goldstone jest częstym gościem w Rosji.

Trump podtrzymuje znajomość z rodziną Agałarowów: w 2014 r. bierze udział w nagraniu klipu piosenki Emina „In Another Life”.

3 czerwca 2016 r. – już po ataku hackerów na serwery Partii Demokratycznej, ale zanim informacja o tym została ujawniona – Rob Goldstone przysyła maila Donaldowi Trumpowi jr. z uprzejmym doniesieniem, że ich wspólny znajomy Emin Agałarow ma materiały mogące skompromitować Hillary Clinton. „Ojciec Emina, Aras spotkał się z prokuratorem {generalnym Rosji] i dostał od niego coś, co może skompromitować Clinton”. Sugeruje, że to się może przydać tacie Trumpowi i że świadczy to o poparciu ze strony Rosji dla kandydatury Trumpa. Trump jr. wyraża zainteresowanie. Następny mail wysłany cztery dni później zawiera propozycję, aby Donald junior na prośbę Emina Agałarowa spotkał się z „prawniczką z rządu Rosji”, 9 czerwca dochodzi do spotkania.

Zapowiadana w mailach prawniczka z Moskwy, mająca – jak zapowiada Goldstone – umocowanie w rosyjskiej wierchuszce, Natalia Wiesielnicka, przyprowadza do Trump Tower dziwną, niezapowiadaną uprzednio osobę. To Rinat Achmetszyn, nazywany przez media „rosyjsko-amerykańskim lobbystą”, jest byłym funkcjonariuszem wywiadu wojskowego (podobno byłych funkcjonariuszy nie ma). Od lat ma podwójne obywatelstwo – rosyjskie i amerykańskie. Mieszka na stałe w USA. I kręci się wokół różnych spraw. Między innymi zabiega o zniesienie sankcji nałożonych na Rosję. Tym samym trudni się Wiesielnicka.

O tej ciekawej postaci i o tym, co wynikło ze spotkania 9 czerwca ubiegłego roku – w następnym odcinku.